... αντιλαϊκή πολιτική, χωρίς
σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους.
Περιόρισε την αντιπαράθεση με τα άλλα κόμματα που
στηρίζουν την ΕΕ στο ψεύτικο δίλημμα «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Με τις
προτάσεις του Αλ. Τσίπρα, από τη μία δεν καταργούνται το μνημόνιο και η
δανειακή σύμβαση και από την άλλη καλούν
τους εργαζόμενους να πληρώσουν ένα μεγάλο μέρος του χρέους για το οποίο δεν
ευθύνονται, ενώ ο λαός έχει ανάγκη από τη διαγραφή του χρέους.
Αυτό που δεν είπε είναι ότι όλα τα κόμματα που
δηλώνουν προσηλωμένα στην ΕΕ, στα προεκλογικά τους προγράμματα μιλούσαν είτε
για «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου, είτε για «απαγκίστρωση», είτε για
«επιμήκυνση» του χρόνου επιβολής των μέτρων που προβλέπει. Στην ουσία οι
προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν απειλούν σε καμία περίπτωση την εξουσία των
μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και για αυτό το ΠΑΣΟΚ και
η ΝΔ κάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κυβέρνηση με την ψήφο ανοχής τους ευθυγραμμιζόμενοι
και με τις επιθυμίες του κ. Δασκαλόπουλου προέδρου του ΣΕΒ.
Τέλος, σε μια ακόμη προσπάθεια να ψαρέψει σε θολά
νερά, αυθαίρετα τοποθέτησε «στο τραπέζι του διαλόγου, ως βάση μιας συζήτησης
που θέλουμε να ανοίξει με όλες τις αριστερές, προοδευτικές και οικολογικές
δυνάμεις του τόπου» τις προτάσεις του ΚΚΕ που αφορούν στην προστασία των
ανέργων και στη ρύθμιση των χρεών των νοικοκυριών, μιλώντας για «σύγκλιση με
τις δικές μας θέσεις». Έκρυψε σκόπιμα ότι οι θέσεις αυτές του ΚΚΕ απορρίφθηκαν
σαν «ουτοπικές» από τα κόμματα της ΕΕ - την οποία ο ίδιος υπερασπίζεται -
επειδή θίγουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, με την οποία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν
έχει στρατηγική σύγκρουσης.
Ο λαός πρέπει να πάρει
διαζύγιο απ’ όσους τον καλούν να συνεχίσει στον εφιαλτικό «ευρωμονόδρομο», είτε
φορούν μνημονιακό είτε αντιμνημονιακό προσωπείο. Να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν
εύκολες λύσεις και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.
